“Είναι βιβλίο η ψυχή, που πρέπει να διαβάσεις
Γράμμα – γράμμα,
Αράδα με την αράδα
Σελίδα με την σελίδα
Ενας ωκεανός ατέρμονος και βαθύς..”

“Νοιώθω ότι είναι πιο αληθινά και ουσιαστικά τα πράγματα εδώ μέσα (στην ομάδα) από ότι έξω στις κοινωνικές μας επαφές και αυτό με συγκινεί ιδιαίτερα.”

“Οι ομάδες είναι ζωντανά συστήματα και καθρέφτες της κοινωνίας. Έτσι λοιπόν αν θέλουμε να είμαστε κομμάτια της δεν έχουμε παρά να ανοίξουμε τις πόρτες και να μπούμε!”

“Μου αρέσει που είμαι μέλος της ομάδας γιατί συνδέομαι με τους ανθρώπους και χαίρομαι γιατί έχουμε κοινό στόχο τη ζωή.”

“Με την ψυχοθεραπεία έμαθα να ζώ και όχι να επιβιώνω.”

“Το ποιο σημαντικό δώρο που πήρα από τις συνεδρίες είναι να είμαι ο εαυτός μου.”

“Σα να διάβασα μια βιβλιοθήκη χωρίς να ανοίξω βιβλίο…”

“Αξίζει κάθε λεπτό που έφυγα από το βούλιαγμα του καναπέ μου και ήρθα…”

“Ένα σχολείο ζωής …”

Στη θεραπεία μου σε ένοιωθα σα το δικό μου άνθρωπο, μια σταθερή αγκαλιά, με κατανόηση, ασφάλεια, αίσθημα εμπιστοσύνης .”

“Όλη αυτή τη θεραπευτική μου πορεία την ένοιωθα πάρα πολλές φορές σα να είμαι μέσα στη θάλασσα αγκαλιασμένη με τα παιδιά μου να προσπαθώ να κολυμπήσω για να επιβιώσουμε, πότε σε πολύ άσχημη φουρτουνιασμένη μαύρη θάλασσα και πότε σε γαλήνια θάλασσα να κολυμπάω ατέλειωτα. Τις φουρτουνιασμένες μαύρες μέρες εσύ ήσουν πάνω στη σωτήρια βάρκα να την κρατάς να μη γυρίσει με τη ζεστή σταθερή φωνή σου να μου απλώνεις το χέρι…”

Εμαθα να λέω όχι όταν χρειάζεται.

Αρχισα σιγά – σιγά να ανακαλύπτω τον εαυτό μου και όσο με γνώριζα συνειδητοποιούσα ότι δεν χρειαζόμουν τους άλλους για να ζήσω.

Είμαι εγώ που άνοιξα τα παράθυρα της ψυχής μου για να μπει το φως, η ελπίδα, η χαρά.

‘Εμαθα να ισορροπώ ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω μου, να με εμπιστεύομαι, να με αποδέχομαι και να κάνω τις δικές μου επιλογές.

Κατάλαβα ότι σημαντική είναι η ουσία του ανθρώπου και όχι η εικόνα του.

Όταν άρχισα να σκέφτομαι περισσότερο να συναισθάνομαι περισσότερο και να μιλώ λιγότερο, είδα τους ανθρώπους να έρχονται κοντά μου.

Να διατηρώ την ψυχική μου ηρεμία και να με βάζω προτεραιότητα.

Στην πορεία μου μέσα στην ομάδα ένιωσα προστατευμένη. Έμαθα να κάνω σχέσεις να συνδέομαι με τους άλλους με κατανόηση, αναγνώριση και μη επικριτικότητα.

Κατάλαβα ότι αυτό που φοβόμουν ήταν η ελευθερία μου.

Ξέρω ότι η αναζήτηση δεν σταματά ποτέ. Έχουμε την ζωή στα χέρια μας και τίποτα δεν μπορεί να μας περιορίσει.. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι και η λύτρωση.