Η Συστημική Προσέγγιση (Συστημικό Μοντέλο) ξεκίνησε στις αρχές του 1970 με βασικούς θεωριστές τον Salvadore Minuchin, τον Jay Haley, τον Μurray Bowen και την Virginia Satir.
Eίναι μία ανθρωπιστική μορφή Ψυχοθεραπείας, η οποία διαφέρει από τις άλλες προσεγγίσεις γιατί βλέπει το άτομο ως μέρος ενός συνόλου – συστήματος και όχι σαν μία ξεχωριστή οντότητα. Ένα άτομο το οποίο σχετίζεται με άλλους ανθρώπους και συμμετέχει σε αλληλεπιδράσεις οι οποίες έχουν συναισθηματική δυναμική και οδηγούν σε συγκεκριμένα σχήματα συμπεριφοράς.
Η Συστημική Προσέγγιση αποσκοπεί στην αναγνώριση αυτών των σχημάτων συμπεριφοράς και αλληλεπιδράσεων μέσα στην οικογένεια ή στο κοινωνικό σύνολο του ατόμου με στόχο τη λειτουργικότητα και την εξισορρόπηση τους ώστε το άτομο να μπορεί να σχετίζεται έχοντας βαθύτερη αυτοεπίγνωση των αναγκών του και να κάνει συνειδητά επιλογές που θα εξελίξουν τον ίδιο αλλά και τις σημαντικές ανθρώπινες σχέσεις του.
Η Συστημική Προσέγγιση ακόμη διαφέρει από τις υπόλοιπες προσεγγίσεις γιατί δεν εστιάζει στο «γιατί» αλλά στο «πως» διαμορφώθηκε ο θεραπευόμενος μέχρι σήμερα σύμφωνα με τις εμπειρίες του.
Ο συστημικός Θεραπευτής βοηθά το άτομο να βρει νέους πιο λειτουργικούς τρόπους που θα τον ενισχύσουν να βρει την εσωτερική ισορροπία στις ανθρώπινες σχέσεις του αλλά και στη σχέση του με τον εαυτό του.
Η οικογένεια είναι ένα σύστημα όπως σε όλα τα συστήματα έτσι και στην οικογένεια τα μέλη αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται.
Η οικογένεια είναι ένα μικρό αλλά πάρα πολύ δυνατό σύστημα. Όταν υπάρχει δυσλειτουργία στο οικογενειακό σύστημα κάποιο ή κάποια μέλη του συστήματος μπορεί να εκφράσουν συμπτώματα (ατομικά ή σχέσεων) με την Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία μπορούμε να παρέμβουμε είτε σε ολόκληρη την οικογένεια (οικογενειακές συνεδρίες, συνεδρίες ζεύγους) είτε σε ένα μέλος της οικογένειας με στόχο μέσα από την αλληλεπίδραση των μελών να επέλθει ισορροπία και η επίλυση των προβλημάτων .